Wetsvoorstel franchise naar Raad van State

Daarom maken wij ons als franchisegevers zorgen over het volledig dwingendrechtelijke karakter van de conceptwet en de open normen die het wetsvoorstel bevat:

1. Het wetsvoorstel is volledig dwingendrechtelijk. Als je dus een document niet goed met elkaar hebt ingevuld vooraf, geldt de straf van nietigverklaring van de overeenkomst. Tot jaren erna kan de klok dus helemaal moeten worden teruggedraaid. Niet alleen na iets wat achteraf niet goed blijkt te zijn geweest in de precontractuele fase, maar ook voor afspraken die gemaakt kunnen zijn tijdens de looptijd van de overeenkomst. Zelfs het consumentenrecht kent nauwelijks zo'n vergaand dwingend recht. Als dwingend recht al als methodiek gehanteerd zou moeten worden op een franchiseovereenkomst, dan zou een systeem met minder open normen, dat enkel dwingend is in precontractuele situaties voor met de formule nog onervaren kleine aspirant-franchisenemers in alle opzichten meer passend zijn.
2. Verder wordt het maken van afspraken in de wet tot twee keer toe gekoppeld aan de bepaling dat als “aanzienlijke gevolgen zouden kunnen optreden in de bedrijfsvoering van een franchisenemer”, deze instemmingsrecht heeft in de formule, op straffe van bovengenoemde nietigverklaring. Verder mag ook geen afgeleide formule worden gestart of bijvoorbeeld een bedrijf worden overgenomen zonder toestemming van de meerderheid van alle franchisenemers. Dit alles verlamt de franchiseformule enorm en zet franchisegevers op achterstand t.o.v. formules die niet aan franchise doen. Dit is ook voor de franchisenemers onwenselijk. Zij hebben immers ook belang bij een sterke, zich ontwikkelende, wendbare formule.

Er is geen sprake van “aanvullende wetgeving op het gebied van franchising”, zoals aangekondigd in het regeerakkoord, omdat de aansprakelijkheid van een franchisegever aanmerkelijk verder gaat dan wat al jarenlang staande jurisprudentie is. In de conceptwet die ter consultatie voorlag is niet voortgebouwd op bestaande jurisprudentie of internationaal geaccepteerde definities.

Een franchisegever is eigenaar van de formule, geeft de formule in franchise uit, innoveert en beschermt de formule én geeft franchisenemers (proportioneel) ondersteuning bij de exploitatie van die formule.

Een franchisenemer past de formule als zelfstandig ondernemer toe, met specifieke kennis van de lokale markt / marktomstandigheden, met de geboden ondersteuning van de franchisegever en betaalt daarvoor meestal een vergoeding.

Dwingend recht en open normen zorgen voor veel rechtsonzekerheid en ze zorgen ervoor dat aanpassingen en innovaties een veel langere doorlooptijd zullen hebben. Allerlei open bepalingen over instemmingsrecht zorgen ervoor dat onduidelijk is wie, welke verantwoordelijkheden waarvoor heeft. Als een franchisenemer immers instemmingsrecht heeft op wijzigingen in de formule en ze pakken achteraf niet goed uit, wie is dan daarvoor verantwoordelijk? De gezamenlijke Nederlandse franchisegevers zijn benieuwd naar het advies van de Raad van State. Zolang de Raad van State het wetsvoorstel in behandeling heeft, is het voorstel geheim.

Voor meer informatie kunt u contact opnemen met het secretariaat van de Nederlandse Franchise Vereniging via 035-6242300 of franchise@nfv.nl

Bericht van de Rijksoverheid:
1. Nieuwe wet Franchise naar Raad van State

In De Volkskrant van 12 juli staan twee artikelen over franchise.

1. Interview Mona Keijzer
2. Nieuwe Franchisewet

En op BNR:
1. Interview Mona Keijzer en reactie van voorzitter van de NFV Boris van der Ham